Evet! Geldik alingirli konulardan birine.. Yani yazacaksın yazacaksın bir yerden sonra mutlaka sıra futbola gelecek.
Mevzuya geçersem eğer toplumumuzdaki futbol fanatizmi çok enteresan işliyor. Fanatizm demek futbolu ya da konu neyse onu sevmektir. Yani işin içinde bir sevgi var. Bizde ise durum farklı. Günlük yaşamın tüm stresini, toplumun olumsuz kültürlemesinin ya da yanlış yetiştirilmenin acısını futbol yoluyla diğer insanlardan çıkarıyorlar fanatik adını verdiğimiz kişiler.
Ciddi bir hastalık bence bu. Düşünsenize elinde satır rakip takım taraftarlarının üzerine atlıyorlar. Böyle bir şey ile sevginin nasıl bir alakası olabilir. Bu af buyrun ama "manyaklık"tan başka bir şey değil. Amaç olması gerektiği gibi spor olsaydı herhangi bir müsabakayı izlemek için stada ailece gidildiğinde hemen arkanızdaki kişinin ağız dolusu küfürlerine maruz kalmazdınız. Bizim toplumumuz böyle. Tepki vermesi gereken yerlerde vermez, susar ve ezik yaşamaya devam eder ama amacın spor olduğu, centilmenlik olduğu yerlerde ise terbiye sınırlarını tanımaz, kırar ve de yıkar masum insanların moralini biçimsizce..
Ayrıca bir de şu var; bazıları ise o kadar kaptırıyorlar ki maçlara ve maç sonuçlarına, daha önemli günlük olaylara ya da yakınlarının sorunlarına ilgisiz kalıyorlar.
Kendimden bir örnek ile konunun sonuna geliyorum.
Bir seyahatten dönmüştüm, çok iyi bir haber ile geliyordum. Yaklaşık sekiz yıllık bir çalışmanın karşılığı olarak amacıma ulaştığım haberi ile gelmiştim. En yakın arkadaşım, biricik dostum ise geldiğimde beni öptü ve maçını izlemeye (sinirli sinirli ekrana bakmaya) devam etti. Oysaki ben yolda neler neler düşünmüştüm. Bu güzel haberi kutlarız diye düşünüyordum. Ama dostumun tuttuğu takım yeniliyordu o an ve benim "hayatımın haberi" pek de önemli değildi.
Futbola gereğinden fazla değer vermek ciddi bir kayıp bence. Güzel oynayan kazansın, biz de güzel futbol izleyelim anlayışı bize çok uzak. Takımına kızıpta eşini, çocuğunu döven ya da unutan babalara ise yuh diyorum huzurlarınızda..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder