Organ Bağışı Hikayeleri 3

"Organ Bağışı Kutsaldır!"

“27/03/2002 Tarihinde annemin sol böbreği bana nakledildi. Ne yapsam hakkını ödeyemeyeceğim. Anneme gönülden akıp dile gelen duygularımla sesleniyorum.”

Aylarımı verdim.
Kasım 19/2001...
Ve bugün...
13 Nisan 2002.
24 Kasımda diyalizle tanıştım.
Bir makine.
Aldı vücudumdaki bütün kanı başladı temizlemeye.
Meğer zehirlenmiş kanım.
Meğer bitmiş böbreklerim de haberim yok.
Her diyalize girişim yaşadığım tüm acılara bedel oldu.
26 Mart’a kadar girdim diyalize.
Bir mucize gerekti.
Bir olasılık, atom çağındaYAŞAMALIYDIM.
Annem yetişti imdadıma....
27 Mart’ta ikinci kez can indi bedenime
26 Yaşımda tüm olgunluğumla,
Yeniden merhaba dedim yaşamaya....
Yaşama umudumla,
Yapamadıklarımı yapmak üzere,
Rest çektim dünyanın bana oynadığı kadere...
Vücudumda bir can var
Annemin canı..
Beni yaşatmak için mücadele veriyor.
Gözlerim şimdi daha parlak.
Ayaklarımda güç var.
Miğdemde acıkma hissi
Yüreğimde UMUT...
En önemlisi beynim hala çok güçlü.
Bir daha varım bu hayatı yaşamaya...
Doğumumu ve yaşamımı borçlu olduğum can ANNEME;

Sonsun şükran duygularımla...
Hoşbulduk ANNE....!
Yeniden doğdum sayende....

13/04/2002Meryem ÖZDOĞAN
Kaynak: www.onkod.org